"önce"
sevgili günlük,bir çocuk için üç katlı pastadan daha güzel ne olabilir? tabii ki dört katlı pasta! arkadaşının doğumgününde görür ve kendi doğumgününde hemen ona bir kat çıkılmasını buyurur.
küçüklerin de büyükler gibi hırsları, böyle ufak hesapları olabilir ey günlük. buna da hazırlıklı olmak gerekir. şekerli yoğurdun yan etkileri deyip geçelim...
"sonra"
Benim de aynı şekilde çekilmiş bir pozum vardı! Yanımda da kardeşim böyle ağzı açık bir şekilde bana bakıyor.
YanıtlaSildeepcease, o günlere dair her şey birbirine benziyor zaten. pastalara da bakarsan birbirinin aynı neredeyse. (kat sayısı hariç tabii:))
YanıtlaSilAlkım konuyla alakasız olacak ama küçük senle büyük sen(bkz.profil resmi) arasında hiç fark yok sanki.O minnacık resimle bu ne keskin gözlem diyeceksin belki ama anladım işte ;)
YanıtlaSilBilmem ki, insan kendisini pek öyle göremiyor ama gördüğüne göre vardır elbette bir durum...Aslında pastalara hala (bkz ilk foto) aynı şaşkınlık ve hayranlıkla bakıyorum:)
YanıtlaSilÇocukluk fotoğraflarının ayrı bir havası oluyor. Bazen bizim hakkımızda daha fazla şeyler söylüyorlar. İkinci fotoğrafta hakikatli bir meydan okuma görüyorum ben. Bilmem yanılıyor muyum:))
YanıtlaSilbu ne şahane fotoğraflar böyle!!! seni hiç böyle ben sana ne yapacağımı bilirim pozlarında görmemiştim korktum valla :)
YanıtlaSilama benim hiç iki katlı pastam bile olmadı :((( o yüzden mi böyle oldum dersin?
sevgili adsız, haklısın sanırım dört katlı pastanın bir çocuk üzerindeki yan etkileri:))
YanıtlaSilsevgili gulo, (valla bayılıyorum böyle esrarengizliklere, kim olduğunu bilmiyorum ama sen benim kim olduğumu biliyorsun kih kih:) bana da şaşırtıcı geliyor bir taşra şehrinde anaokulunda koca bir pastanın önünde böyle bir poz vermiş olmak. ben en çok bir üst fotodaki şaşkın bakışı seviyorum. ne geçiyor kafadan acaba?
YanıtlaSil