Sevgili Günlük,
Ne zaman klasik müzik dinlesem o anda yaptığım işin çok önemli ve anlamlı olduğunu düşünmeye başlıyor, hemen sonra ilahi birşeyler olacakmış gibi havalara giriyorum. Yoksa filmlerden mi etkileniyorum? Noluyor bana böyle kuzum?
Bir de bugün bir şey keşfettim. Evet bir "keşif" denebilir çünkü bunu klasik müzik dinlerken düşünüyordum! İnsanlar kulaklarını temizledikten sonra muhakkak önce temizledikleri pamuğa, vs. bakıp öyle atıyorlar. Neden acaba? Bence Freud olsa bir şeyler söylerdi bu konuyla ilgili... Belki de söylemiştir. Ave maria eşliğinde...
Ne zaman klasik müzik duysa "a ne kadar güzel bir müzik değil mi anne?!" diyen Elif'e itirafım var!Evet kızım, sen uyurken beşiğindeki müzik çalan kutu devamlı Mozart çalıyordu.Küçükken içine işlemesinin sebebi bu olsa gerek.Havalara girebilirsin layıkıyla."..Danalar girmiş bostana" ninnisi yerine Mozartla büyüdün.(Ananın da hayırlısı)
YanıtlaSilKlasik müzik dinlerken insanın havalara girme konusunda ise hem fikirim.Bir de elime desenli çay fincanlarını alıp kibarca tutup artisçe yudumlama yapmak lazım.(Desperate Housewives da ki Bree gibi)Tadına doyum olmaz o havaların!
Hadi ikincisinde de aynı performansı bekliyoruz:)) Hatta bir adım ötesi: opera!!! Bakarsın çocuk ağlamak yerine arya ile kendini ifade etmeye başlar.
YanıtlaSilÇay fincanlı klasik müzik ritüelini sevdim, en kısa zamanda deneyeceğim. Bir de kar yağarsa tam olur!