9 Kasım 2010 Salı

yıllar yıllar sonra...

Sevgili Günlük,
Yıllar yıllar sonra insanlar bizim yaşantımıza bakıp ne yorumlar yapacaklar çok merak ediyorum. Sırf bu merakımdan zaman makinesine bile girmeye razıyım (Sevmem öyle makineleri ben sevgili günlük. Asansöre bile binmem. 6. kattan yukarıda oturanlarla ve kapı zilleri bir dokunuşta uzun uzun çalanlarla arkadaş olmam. Bu ikincisi çok kritik, sevgili günlük.)

Bana kalırsa anlamakta en çok zorlandıkları şey televizyon olurdu. Muhtemelen şöyle derlerdi: "Evlerdeki ortak mekanda, etrafa hakim bir köşede tuhaf sesler çıkaran kutsal bir kutu olurdu. Tüm aile akşam ayininde karşısına geçer, gözlerini oradan ayırmadan, odanın ortasına konan kutuya yüce bağlılıklarını sunarlardı."

Tabii maç izleyenler bence ayrı bir kategoride değerlendirilirdi. Daha itikatlı kişiler olarak mutlaka...

2 yorum:

  1. Ne şirin bir yer burası,söylemeden edemedim....

    YanıtlaSil
  2. Teşekkür ederim. Şimdi gördüm mesajınızı:)

    YanıtlaSil